Sukcesy, porażki i ...

Ostatnio robiąc przegląd swoich notatek i pamięci, próbowałem ułożyć swoje dotychczasowe magiczne sukcesy, skupiając się oczywiście na pracy z sigilami. Postanowiłem dawno zakończone operacje podzielić na trzy grupy:

1. sukcesy, 
2. porażki, 
3. diabli wiedzą.

Oczywiście, przed dalszą lekturą zaznaczę, że wcale efekty nie musiały być magią, a tylko i wyłącznie szczęśliwym zbiegiem okoliczności.

(obrazek z zasobów internetowych)
Zacznijmy od sukcesów

SUKCESY

• zaraz po rozpoczęciu studiów, mój ówczesny laptop zaczął dotkliwie szwankować. Siadło mu łożysko (tak to się nazywa?) w wiatraczku. Pochodził trochę na specjalnej nakładce z wiatraczkami, podłączanej do lapka za pomocą USB. Niestety to tylko trochę wydłużyło długość jego życia, bo padł dysk twardy. Opis wcale nie brzmi jak sukces :D Gdzieś przed zakupem nakładki aktywowałem sigila zawierający w sobie intencję otrzymania nowego komputera. Chwilę przed padnięciem dysku twardego dostałem wiadomość, że mój ojciec w firmowym konkursie wygrał netbooka. Po paru zabiegach lobbujących, netbook wpadł w moje łapki. Służy mi do dzisiaj.

• każdy z nas ucząc się na jakieś dziwne przedmioty, zaznał uczucia beznadziejności. Ja kurna tego nie zdam! Tak było ze mną gdy uczyłem się na przedmiot o miłej nazwie fizyka statystyczna. W przerwie między próbą zakucia notatek na pamięć, a kurwowaniem odpaliłem sigila. Sigil posiadał intencję, że dostane 5 z owego przedmiotu. Oczywiście uczyłem się dalej. Egzamin został napisany, później musiałem wytłumaczyć prowadzącemu czy przedstawione przeze mnie obliczenia są dla mnie zrozumiałe. Po 15 minutach szarpania w indeksie znalazło się 4,5.
  
  Czemu uznaje to za sukces?
  
  Bowiem to nie pierwsza sytuacja gdy odpalam sigila z intencją, że dostanę piątkę, a kończę z oceną 4,5. W moim przypadku, to chyba jakieś ograniczenie techniki. Nie wiem jak to wyglądało u innych. Poza tym ocenę 4,5 z fizyki statystycznej doceni jedyna osoba, która musiała przez fizykę statystyczną przebrnąć (rozmowa po chińsku językiem matematyki). Tak ogólnie wniosek ten dotyczy szperania przy ocenach już od czasów LO :)

• kolejny sukces to ocena z fizjoterapii. Tym razem sigil brzmiał, że dostanę maksymalną liczbę punktów. Po napisaniu egzaminu wynik nie powalał, więc cały rok zdecydował się, że unieważniamy egzamin i piszemy jeszcze raz (oczywiście prowadząca się na to zgodziła). W drugim terminie dziwnym trafem miałem maksymalną liczbę punktów (nie z testu, ale max. liczba punktów jaką udało się zdobyć komukolwiek na roku). Z egzaminu otrzymałem 5

• wykorzystanie sigili do kontaktów z bytami w snach. Opisywałem to wcześniej. Sigil określał jaki byt i w jakim stanie świadomości (sen) spotkam. Większość prób się powiodła (skub, żywiołak, Bafomet, duch Austina O. Spare).

• wykorzystanie sigili do leczenia. W tym wypadku było parę prób. Część z nich to porażki, a część to sukcesy. Nie sądzę, że powinienem się tutaj rozpisywać. Szczególnie, że mogą to przeczytać osoby, którym wtedy pomagałem :)

Dobra, żeby nie było, że mam same sukcesy. Przechodzimy teraz do porażek.

PORAŻKI 

• najświeższa porażka. Zdawałem pewien egzamin. Dość trudny, choć wiedziałem, że profesor, który go prowadził nie będzie robił mi problemu (szef zakładu w którym piszę swoją pracę magisterską). Intencją sigila było otrzymanie 5 z tego przedmiotu. Już na egzaminie dowiedziałem się, że dostaję 4 za wykonaną pracę seminaryjną. Jeśli chcę lepszą ocenę, to mogę odpowiadać. Haczyk był taki, że mogłem dostać też gorszą ocenę. Nie podjąłem rękawicy i skończyłem z 4 w indeksie. To idealny przykład, że magia nie załatwi wszystkiego za Ciebie. Może pomóc, ale życie trzeba chwycić w własne ręce.

• próba sprowadzenia miłości do swojej osoby. Oczywiście manipulując określoną osobą. Tutaj totalna porażka. Skończyło się moją obsesją na punkcie tej osoby. W rezultacie nie wiem, czy ją sam wystraszyłem czy też może nasza znajomość naturalnie wygasła. Pewne jest jedno. Odniosłem tutaj dość sromotną porażkę, a z obsesji i bolączki jeszcze jakiś czas się leczyłem.

• swego czasu, na początku przyjaźni z ezoteryką i okultyzmem. Napaliłem się wtedy strasznie na doświadczenie OOBE. Jako nadpobudliwy nastolatek rzuciłem się na treningi. Ćwiczyłem i się irytowałem, irytowałem się i ćwiczyłem. Wgrałem sigila, żeby sobie pomóc i napędziłem jeszcze mocniej obsesję. W rezultacie z małym załamaniem nerwowy sobie odpuściłem (a raczej odpuszczałem powoli, bo byłem wręcz bliski depresji z powodu porażki).

• podobna sytuacja w owym czasie miała miejsce z LD. Do niektórych rzeczy człowiek musi dorosnąć. Niestety, gdy człowiek młody (tak jakbym teraz był super stary) chce mieć wszystko na zaraz. Czasem warto trochę poczekać i poćwiczyć. Z zachowaniem spokoju :)

Ostatnia część notki

DIABLI WIEDZĄ

• niedawnym czasem wróciłem do próby wywołania OOBE za pomocą sigila. Teraz już bez żadnej spiny, z samej ciekawości, czy technika będzie skuteczna w tej materii. Zdarzyło się, że później ze snu wybudzały mnie wibrację (takie, które często są opisywane w relacjach z OOBE). Tylko, że na tych wibracjach się skończyło. W żaden sposób za pomocą sigila OOBE nie doświadczyłem, co nie znaczy, że to niemożliwe. Nadało mi to nawet pewnej pewności siebie w tej kwestii i kiedyś powtórzę.

• Podobnie ma się sprawa z LD. Zdarzają się momenty, że w śnie odzyskujesz świadomość. Są to przeważnie krótkie epizody i szybko wraca się z powrotem do normalnego biegu marzeń sennych. Sądzę, że i w pierwszym i w drugim przypadku przeszkodą jest za słaba koncentracja na celu. Muszę to przerobić i powtórzyć eksperyment.

• na początku studiów byłem osobą raczej bardzo słabą fizycznie (do dzisiaj nie jestem specjalnie silny, ale sporo zmieniło się w tej kwestii). Jeden z moich sigili miał mi dać właśnie siłę fizyczną. W krótkim czasie znalazłem się pod wpływem dość silnej obsesji. Wyszukiwałem nowych form treningowych. Ćwiczyłem, ćwiczyłem i jeszcze raz ćwiczyłem. Aktualnie obsesji już nie posiadam, ale zrobienie paru pompek na jednej ręce czy podciągnięcie się z 10-12 razy, to nie problem . Tylko, że ja nie specjalnie czuje się silniejszy :)

• ten sigil to mój ulubieniec. Sigil zadziałał prawidło, a ja nie dostałem tego co chciałem. Sigil brzmiał mniej więcej tak: Znajdę sto złotych. Znalazłem po jakimś czasie sto złotych. Niestety te sto złotych, to nie były PLNy, tylko stare polskie złotówki przed wymianą ;D

KONIEC

W sumie jeszcze znalazłoby się parę sukcesów porażek i diabli wiedzą, ale albo nie chcę o nich pisać, albo gdzieś pogubiłem swoje notatki. Mam jednak nadzieję, że owa lektura jest dosyć ciekawa i w niektórych momentach pouczająca.